"De Bonnen" leent zich bij uitstek voor wandelen, hardlopen, fietsen en skeeleren. Een rondje door "De Bonnen" betekent afhankelijk van het vertrekpunt een route langs Bonnenpad, Bonnenlaan, Oranjekanaal, Bonnenweg en Haakweg door het open landschap dat Hoek van Holland nog rijk is. Daarbij dient men zich te realiseren dat de Bonnenweg een "eigen weg" is, waarbij er geen sprake is van een doorgaande route voor automobilisten. Voor hen is de Bonnenweg tweezijdig doodlopend. Dit garandeert rust in de polder. Het Bonnenpad is een fietspad, zodat ook hier geen autoverkeer is toegestaan. Langs de Bonnenweg volgt men het tracé van de oude kreek.

Middels een stuw is het waterpeil in het grasgebied van de Korte Bonnen hoger dan in het gedeelte waar Leen Vreugdenhil zijn wisselbouw toepast. Hier wordt op een perceel twee jaar gras geteeld, vervolgens consumptieaardappelen en daarna suikerbieten. Deze percelen zijn middels drainage en onderbemaling ontwaterd. De percelen waarbij sprake is van blijvend grasland zijn ontwaterd middels greppels. De boerderij van Vreugdenhil is in 1942 opgeleverd, nadat in de meidagen van ’40 de vorige boerderij in het oorlogsgeweld was vernietigd. In de gevel zit nog een steen van de vorige boerderij waaruit blijkt dat deze in 1876 is gebouwd in opdracht van jonkheer A.J.A. van Rijckevorsel. Deze adellijke familie bezat vroeger een groot gedeelte van het land ten zuiden van de Maasdijk. Het betrof hierbij niet alleen "De Bonnen", maar ook het Landgoed Staalduin, de polder Nieuwland en de polder Buiten-Nieuwland. Tevens is er een steen geplaatst met het jaartal 1940 waarop een leeuw in de vlammen is afgebeeld. Achter de oorspronkelijke traditionele bebouwing van woonhuis, stal, wagenschuur, jongveestal, varkensstal, paardenstal en hooiberg is in 1981 een nieuwe landbouwschuur geplaatst. De architectonische vormgeving, met name door de poort en het binnenerf, mag bijzonder genoemd worden.

Op de achtergrond ziet men de Dwarshaak. Deze tuinbouwbedrijven behoorden oorspronkelijk tot de exploitatiemaatschappij Buiten-Nieuwland. De huizen van de pachters werden gekarakteriseerd als zogeheten Rijckevorselwoningen. Ook in het tuinbouwgebied Staalduin treft men hiervan nog een aantal exemplaren aan. Aangekomen bij het perceel Bonnenweg 20 treft men een oorspronkelijke arbeiderswoning aan, welke behoorde bij het bedrijf van Bonnenweg 2. Hier is in de jaren ’60 een tuinbouwbedrijf ontstaan. In de tweede helft van de jaren ’90 is het woonhuis afgesplitst van het tuinbouwbedrijf. De tuinder heeft zijn hoofdvestiging elders in het Westland en het woonhuis plus garage verkocht aan Ton en Annemiek van Anraad.

Bij de Bonnendijk merken we dat deze zich hier meevormt met de kreek. Deze dijk is in 1718 aangelegd, waarmee de Lange Bonnen werden ingepolderd. Het is inmiddels onduidelijk met welke functie de bunkers hadden die men rondom deze dijk ziet. Op het perceel Bonnenweg 2 was oorspronkelijk een U-vormige hoeve geplaatst, welke eind jaren ’80 is afgebroken. Hiervoor in de plaats is een bungalow en een landbouwloods geplaatst. De oude veldschuur behoort nog tot de oorspronkelijke boerderij. Ofschoon dit perceel wel een agrarische bestemming heeft, wordt het niet meer als zodanig gebruikt.

Het "stort" wat men hier kolossaal op de achtergrond ziet, bestaat uit opgespoten havenslib en is derhalve verontreinigd en feitelijk niet meer voor landbouw geschikt. Op een gedeelte hiervan heeft het Composteringsbedrijf zijn activiteiten. De hoogspanningsmasten die hier het land doorsnijden gaan van de Energiecentrale op de Maasvlakte langs de Zweth naar den Haag. Inmiddels zijn we aangekomen bij het Oranjekanaal. Aan de overkant zien we het bedrijf van Henk van der Drift, maar ook hoe de kreek zich hier in het land voortzet. Als we noordwaarts gaan komen we bij "de blauwe brug", de toegang tot dit gedeelte van de Oranjebuitenpolder. Vroeger behoorde dit ook tot "De Bonnen", maar door het graven van het Oranjekanaal is het hier los van gekomen. Op deze plaats ziet men hoe het "Oude Spui" zich hier oostwaarts buigt. De dijk waarmee ooit de Oranjepolder in 1640 werd ingepolderd is hier afgegraven en nog herkenbaar als een lange, smalle strook land langs het fietspad naar Maassluis. De oorspronkelijke haakwal langs de Maasmond liep door tot aan het gebied waar momenteel de Polderhaakweg loopt, zoals de Staalduinen doorliepen tot in de huidige Oranjepolder.

Langs het Oranjekanaal komen we bij de plaats waar de Bonnendijk weer definitief in een strakke lijn naar het noorden gaat. Een windmolentje moet de Lange Bonnen bemalen. De sloot die langs de Binnenkant van de Bonnendijk loopt, komt hier uit op het Oranjekanaal. De Bonnenwoning, het bedrijf van Arie Noordam, is in deze hoek gevestigd. Ook deze boerderij kent een karakteristieke bebouwing. Het oorspronkelijke woonhuis en de veestal zijn later aangevuld met een kapschuur en enige bijgebouwen. Het meest recent is een aardappelbewaring geplaatst. Middels een bosstrook is de Bonnenlaan gescheiden van de percelen in de Lange Bonnen. Aan de noordzijde zijn tuinbouwbedrijven gevestigd. Dit is het tuinbouwgebied Staalduin. Op de hoek met de Staalduinlaan staat dan ook de oude rentmeesterswoning van de rentmeester van het Landgoed Staalduin.

Voorbij de Staalduinlaan buigt de weg weer af naar het zuiden. Hier komen we bij de percelen van Herman Weterings. Het bedrijf van Weterings is gevestigd aan de De Jonghlaan, maar vroeger bewoonde de familie Weterings de boerderij in het Staalduinse Bos waar momenteel het bezoekerscentrum is gevestigd. In de Lange Bonnen herkent men nog steeds de oorspronkelijke strokenverkaveling. Het zijn langgerekte, smalle percelen en hoofdzakelijk in gebruik als akkerland. Eenmaal weer aangekomen op de Bonnendijk, gaan we via het Bonnenpad naar de Haakweg.

Tussen het Staalduinse Bos, de Haakweg, de Nieuwlandse Dijk en het Bonnenpad ligt nog een perceel met de naam Oosthuyze. Dit weiland behoort tot het natuurgebied Staalduinen en is van de stichting Het Zuidhollands landschap". Aan een kleine oneffenheid in het weiland kan men nog zien waar de regenput zit, die behoorde tot de boerderij die hier ooit gestaan heeft. Op deze plaats ziet men ook nog de nodige bunkers in het Staalduinse Bos verscholen zitten. Deze bunkers functioneerde vroeger als onderdeel van de verdedigingslinie van de Duitsers tegen verwachtte aanvallen vanuit zee. (Widerstandsnest 36H, later Stützpunkt XIX).