O, wonderschone Bonnenpolder
De aarde blijkt niet enkel puin
Ik doorbreek hier
In jouw kruidentuin
De eeuwig heersende, serene rust
Die stilte hier is een Godswonder

O, wonderschone Bonnenpolder
Een zachte zomerzon
Behaagd mijn bruingebrande rug
Stralend staat hij
Aan een blauw plafond
En weer een ander spreekt dan…. van een blauwe lucht

O, wonderschone Bonnenpolder
Een landschap zo vol groen - ik zucht -
Ik hoor het blaten van de schapen
Een meeuw verslindt zijn prooi in vogelvlucht

Ik luister
Naar de stem van een verteller
Een goed gedicht, dan weer een sterk verhaal
Gebracht met passie en soms met wat kabaal
Maar ook teder, sierlijk…. vederlicht
Zoals donder na een bliksemschicht

Ik vlieg, ik droom en ik geniet
Als ik mijn ogen open
Van zoveel kleurenpracht
Die je enkel hier
In deze
Zo uniek gelegen, uitgestrekte Bonnenpolder
Vol faun en flora
Zo rijk geschakeerd en in overvloed
Die men, hoe jammerlijk ook
Nimmer elders meer ziet